Την Τασούλα Καμπουρίδου και τον Νίκο Ρουδομέτωφ μνημόνευσε ο δημοσιογράφος Κώστας Παπακοσμάς.
Αρχικά ανέφερε ότι “Πράγματι την πρώτη του μήνα .. με ευχές για Καλό Μήνα με υγεία και δημιουργία έκανα και μια αναφορά σε δυο πρόσωπα, που δεν είναι στην ζωή .. στον Νικόλαο Ρουδομέτωφ και στην Τασούλα Καμπουρίδου. Πρέπει να μνημονεύουμε ανθρώπους που το πέρασμα τους ήταν ιδιαίτερα σημαντικό από την πόλη και οι οποίοι έχουν αφήσει μια παρακαταθήκη μοναδική. Οι άνθρωποι αυτοί άφησαν το στίγμα τους. Για τους νεώτερους ίσως αυτά τα ονόματα να μην λένε πολλά. Για τους νεώτερους όμως υπάρχει ιστορία.
Πριν μερικές ημέρες, στις 29 Οκτωβρίου έκλεισαν πέντε χρόνια από τον θάνατο ενός πραγματικά ευπατρίδη της Καβάλας, του Νικόλαου Ρουδομέτωφ του ανθρώπου που επί 60 χρόνια περίπου, αφιέρωσε τη ζωή του στην συλλογή στοιχείων της ιστορίας της περιοχής.
Με τη δημιουργία του Ιστορικού και Λογοτεχνικού Αρχείου “μοιράστηκε” την πλούσια συλλογή του με κάθε ενδιαφερόμενο ενώ με συνεχείς προσεγμένες εκδόσεις ενίσχυσε τις δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες με πολύτιμα ιστορικά αρχεία. Ήταν πάντα ο άνθρωπος που θα βοηθούσε κάθε ερευνητή της ιστορίας με προθυμία και ευγένεια. Είχα την τιμή να τον γνωρίσω και τον συμβουλεύουμε για την καταγραφή της ιστορίας μας ..μου “μπόλιασε” την αγάπη για την ..ιστορία. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν κατά καιρούς συζητήσεις με τις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές για τη στέγαση του τεράστιου αρχείου του ΙΛΑΚ σε έναν κατάλληλο χώρο, όμως ποτέ δεν ευοδώθηκαν. Μερικά χρόνια πριν τον θάνατο του , ο Νικόλαος Ρουδομέτωφ είχε ανακοινώσει ότι το αρχείο είχε περάσει στα χέρια του γιου του Δρ. Βίκτωρα Ρουδομέτωφ, Καθηγητή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου” τόνισε.
Ο ΛΟΓΟΣ
Ο σοβαρός, νηφάλιος και ορθός λόγος του εκλιπόντος ήταν διαχρονική παρακαταθήκη για την ιστορική πορεία αυτής της πόλης, σημείωσε ο κ. Παπακοσμάς ο οποίος εν συνεχεία αναφέρθηκε και στην αείμνηστη Τασούλα Καμπουρίδου με αφορμή μια έκδοση που ήρθε στα χέρια του με τίτλο : “Η Μεγάλη Ελλάς” που ήταν και το θέμα συνεδρίου στον Ταραντα της Ιταλίας πριν πενήντα χρόνια, τον Οκτώβριο του 1972.
“Η αείμνηστη , καθηγήτρια Φιλόλογος, Τασούλα Καμπουρίδου από το Β` Γυμνάσιο Θηλέων γράφει για την Ελληνική γλώσσα και τους Έλληνες. Η ομιλία της, που είχε γίνει στο συνέδριο εκείνο, κυκλοφορεί σε ένα καλαίσθητο τεύχος από την Περιφερειακή Διοίκηση Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, έναν βραχύβιο θεσμό διοίκησης που υπήρξε τη δεκαετία του 1970 σε όλη την χώρα. Ή Περιφερειακή διοίκηση είχε έδρα την Καβάλα. Η Καμπουρίδου για δεκαετίες γαλούχησε εκατοντάδες νέους στα σχολεία που εργάστηκε απόγονος προσφύγων από τον Πόντο έκανε σκοπό ζωής την προβολή και καταγραφή της ιστορίας και ανάδειξης του Ποντιακού Ελληνισμού, διετέλεσε πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων και φρόντισε την δεκαετία του 1990, για τον επαναπατρισμό των Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση και την εγκατάσταση τους στη Καβάλα. Άνθρωπος των γραμμάτων με πλούσιο συγγραφικό έργο.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχασθούν έτσι απλά” τόνισε καταληκτικά!
