Το μήνυμα του Μητροπολίτη ΦΝΘ Στέφανου για τα Χριστούγεννα

ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Σύ Ιησού, που κάθεσαι στα υψηλά σε θρόνο πυρίμορφο, μαζύ με τον άναρχο Πατέρα και το θείο σου Πνεύμα είχες την καλή θέληση να γεννηθής τέλειος αν­θρωπος από την Παρθένο Κόρη, γι΄ αυτό και το άστρο εσένα έδειξε στους μάγους α­πό την Περσία…».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Μέσα στον υλικό μας κόσμο, πού πολύ καλά πλάσθηκε από τον θείο δη­μιουργό, τον άγιο Τριαδικό Θεό μας, και μέσα στον επίγειο εκείνο Παράδεισο τής Εδέμ, όπου οι πρωτόπλαστοι γεύονταν την άκτιστη χάρη και την αγάπη τού Θεού, συνέβη το μεγάλο έγκλημα τής ανυπακοής και τής αποστασίας προς τον Θεό, με την απάτη τού φιδιού και την συμβουλή τής γυναίκας, και ο Αδάμ μαζύ με την Εύα εξέπεσαν από την χάρη του, και βυθίστηκαν στο σκοτάδι τού νού και του επίγειου θανάτου, με το προπατορικό αμάρτημα πού έπραξαν με την θέλησή τους.

Σε αυτή την τραγική κατάσταση βρισκόταν η ανθρωπότητα, όταν, όπως γράφει ο παραπάνω ύμνος τής αγίας μας Εκκλησίας, γεννήθηκε από την αειπάρθε­νο Θεοτόκο Μαρία, επάνω στη γή μας, ως τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, ο Υιός και Λόγος τού Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Γεννήθηκε επάνω στη γή, σταυρώθηκε και έπαθε, ετάφη και ανεστήθη με την θέλησή του, για την σω­τηρία και την επιστροφή μας και για την αιωνία ζωή μας, ενώ ποτέ δεν άφησε τον άκτιστο και ουράνιο θρόνο του μαζύ με τον Πατέρα του και το Άγιο Πνεύμα. Μέχρι και το άστρο απέστειλε για να οδηγήση τους σοφούς και αστρονόμους από την Περσία ανθρώπους, για να πιστοποιήσουν και αυτοί το «Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γή, αγάπη και σωτηρία στους ανθρώπους» (Λκ. 2,14).

Το μήνυμα της σωτηρίας τού ανθρωπίνου γένους ήταν διαρκές και ελπιδο­φόρο, πλην, όμως, αιώνες οι άνθρωποι ανέμεναν το προαιώνιο Φώς, τον Σωτήρα τού κόσμου. Και στο έργο αυτό τής θείας οικονομίας, ο Θεός απέστειλε στους χρό­νους τής Παλαιάς Διαθήκης, τους πατριάρχες, τους προφήτες και όλους εκείνους τούς αγίους και δικαίους ανθρώπους για να προετοιμάσουν την έλευση του Μεσσία επί τής γής. Γι΄ αυτό και με μεγάλη χαρά αναφωνεί ο άγιος απόστολος Ανδρέας : «…ευρήκαμε τον Μεσσία, πού σημαίνει τον Χριστό» (Ιω. 1, 41-42).

Και όλοι αυτοί, οι πρίν από τον Χριστό μεταφορείς του μηνύματος τής σωτη­ρίας των ανθρώπων, υπέφεραν, εξωρίσθηκαν, εβασανίσθηκαν και οι περισσότεροι από αυτούς απέθαναν με τραγικό θάνατο, σχεδόν τις περισσότερες φορές από τους ιδίους τούς ομοεθνείς τους. Γι΄ αυτό και ο Χριστός είπε προς τους αποστόλους του : «Μακάρια είναι τα ιδικά σας μάτια επειδή βλέπουν και επειδή ακούουν! Σάς βεβαιώ­νω ότι πολλοί προφήτες και δίκαιοι επεθύμησαν να δούν αυτά πού βλέπετε σείς, μα δεν τα είδαν. και να ακούσουν όσα ακούετε σείς, μα δεν τα ήκουσαν» (Μτθ. 13, 16-17).

Σε αυτούς αναφέρεται και ο απόστολος Παύλος όταν γράφει : «Αυτοί, (οι δί­καιοι), με την πίστη κατετρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, επέτυχαν την πραγ­ματοποίηση των υποσχέσεων τού Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύ­ναμη τής φωτιάς, διέφυγαν την σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, ανεδείχθησαν ή­ρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα. γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τούς ανθρώπους τους, και άλλοι εβασανίσθηκαν έως τον θάνατο, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσή τους, επειδή επίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μία καλύτερη ζωή. Άλλοι εδοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δε­σμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, επέρασαν δοκιμασίες, θανατώ­θηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζη­σαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες – ο κοσμος δεν ήταν άξιος να έχη τέτοιους ανθρώπους – πλανήθηκαν σε ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες τής γής. Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία τής πίστεώς τους, δεν έλαβαν ό,τι τούς υποσχέθηκε ο Θεός. Αυτός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για εμάς, έτσι ώστε να μη φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς» (Εβρ. 11, 33-40) .

Για την θεία Γέννηση τού Σωτήρος Χριστού γράφει ο άγιος Γρηγόριος, ο Θεολόγος : «Ο Χριστός γεννιέται, άς τον δοξάσετε. ο Χριστός έρχεται από τους ου­ρανούς, άς τον προϋπαντήσετε. ο Χριστός ευρίσκεται επάνω στη γή, άς υψωθήτε. ΄Δοξολογήσατε τον Κύριο όλη η γή, και για να τά πώ και τα δύο με μία λέξη, άς ευ­φρανθούν οι ουρανοί και άς νοιώση αγαλλίαση η γή για τον ουράνιο πού έγινε επίγει­ος. Ο Χριστός σαρκώθηκε, να νοιώσετε αγαλλίαση από χαρά και τρόμο. Από τρόμο εξ αιτίας τής αμαρτίας. από χαρά εξ αιτίας τής ελπίδος. Ο Χριστός εγεννήθη από την Παρθένο. Γυναίκες, παραμένετε παρθένες για να γίνετε μητέρες τού Χριστού. Ποιος δεν αποδίδει λατρεία σε εκείνον πού υπήρχε από την αρχή; Ποιος δεν δοξολογεί εκεί­νον πού εμφανίσθηκε τώρα τελευταία; Πάλι διαλύεται το σκοτάδι, πάλι εμφανίζεται το φώς. Πάλι η Αίγυπτος τιμωρείται με σκοτάδι, πάλι ο ισραηλιτικός λαός φωτίζεται με στήλη φωτιάς (Εξ. 13, 21-22). Ο λαός πού κάθεται στο σκοτάδι, άς δή το λαμπρό φώς τής κατανοήσεως των θείων μυστηρίων. ΄Τα παλαιά έχουν περάσει. ιδού, τα πάντα έχουν γίνει νέα΄ (Ησ. 9, 2). Το γράμμα υποχωρεί ενώ το πνεύμα αναδεικνύεται. Οι σκιές απομακρύνονται και έρχεται στη θέση τους η αλήθεια. Ο τύπος τού Μελχι­σεδέκ εκπληρώνεται (Ψαλμ. 109, 4). Αυτός πού δεν έχει μητέρα γίνεται σαν να μην έχη πατέρα. Ήταν προηγουμένως χωρίς μητέρα και τώρα εμφανίζεται χωρίς πατέρα. Οι φυσικοί νόμοι καταλύονται. Ο ουράνιος κόσμος πρέπει να συμπληρωθή. Ο Χριστός διατάζει, άς μην αντιστεκώμεθα. ΄ Όλοι οι λαοί άς χειροκροτήσετε΄ (Ψαλμ. 46,1) επειδή γεννήθηκε σε εμάς παιδίο, μάς δόθηκε υιός, στους ώμους τού οποίου ευρίσκεται η εξουσία (διότι εξυψώνεται μαζύ με τον σταυρό), και ο οποίος ονομάζεται ΄αγγελιαφό­ρος μεγάλης θελήσεως΄ (Ησ. 9,6) (τής θελήσεως τού Πατρός). Ο Ιωάννης άς βροντο­φωνήση ΄να ετοιμάσετε τον δρόμο τού Κυρίου΄ (Ματθ. 3,3). Και εγώ θα διαλαλήσω την σημασία τής ημέρας. ο άσαρκος παίρνει σάρκα. Ο Λόγος ενώνεται με την ύλη. Ο αό­ρατος γίνεται ορατός. Εκείνος τον οποίο δεν μπορούσε να εγγίση κάποιος, μπορεί να ψηλαφηθή. Ο άχρονος αποκτά αρχή. Ο Υιός του Θεού γίνεται υιός ανθρώπου, ΄ο Ιη­σούς Χριστός, ο οποίος ήταν εχθές, είναι σήμερα και θα παραμείνη ο ίδιος στους αιώνες» (Εβρ. 13, 8). Και συνεχίζει ο άγιος Γρηγόριος : «…και να σεβασθής την από­γραφή (Λκ. 2, 1-2) χάρη στην οποία γράφτηκες στους ουρανούς. και να σεβασθής την γέννηση χάρη στην οποία λύθηκες από τα δεσμά της γεννήσεως. και να τιμήσης την μικρή Βηθλεέμ, πού σε επανέφερε στον παράδεισο. και να προσκυνήσης την φάτνη, χάρη στην οποία ενώ δεν είχες την καθοδήγηση τού λογικού, πήρες τροφή από τον Λόγο… τρέξε μαζύ με το άστρο και φέρε δώρα μαζύ με τους μάγους, χρυσό σαν σε βασιλέα, λιβάνι σαν σε Θεό, και σμύρνα σαν σε νεκρό, πού πέθανε για χάρη σου. Δό­ξασε μαζύ με τους ποιμένες, ύμνησε μαζύ με τους αγγέλους, γίνου χορός δοξολογίας μαζύ με τους αρχαγγέλους. Άς είναι η πανήγυρη κοινή για τις ουράνιες και για τις επίγειες δυναμεις…» (αγ. Γρηγορίου, Θεολόγου, Λόγος στα Γενέθλια τού Σωτήρος).

Το μεγαλείο και την μοναδική σημασία, αλλά και την ουράνια αξία πού έχει το λαμπροφόρο τούτο γεγονός της θεοφανίας και τής ενσαρκώσεως τού Υιού και Λόγου τού Θεού και τής επί γής παρουσίας του, ως μοναδικού προσώπου, ως τε­λείου Θεού και τελείου ανθρώπου πλήν τής αμαρτίας, με θαυμάσια λόγια δεικνύει ο όσιος και θεοφόρος άγιος τής Εκκλησίας μας, ο Εφραίμ, ο Σύρος, ένας μεγάλος ασκητικός θεολόγος τού 4ου αιώνος μετά Χριστόν. Γράφει : «Αγαπητοί μου, εάν α­μελήσωμε κατά τον σύντομο αυτό καιρό, δεν θα έχωμε απολογία κατά την φοβερή εκείνη ημέρα. Δεν θα βρούμε δηλαδή δικαιολογία για τις αμαρτίες μας. διότι με το να κατεβή ο Κύριος και Σωτήρας μας στη γή και να έλθει σε εμάς, καταργήθηκε κάθε δικαιολογία μας. διότι ήλθε και μάς εχάρισε την αιώνια ζωή. Ήμασταν εχθροί, και συμφιλιώθηκε με εμάς. Ήμασταν γήινοι και γίναμε επουράνιοι. ήμασταν θνητοί, και προσκληθήκαμε να γίνωμε αθάνατοι. ήμασταν παιδιά τού σκότους, και γίναμε παι­διά τού φωτός. ήμασταν αιχμάλωτοι, και μάς επανέφερε από την αιχμαλωσία. Ήμα­σταν δούλοι τής αμαρτίας, και μάς ηλευθέρωσε. Ήμασταν πτωχοί, και μάς έκαμε πλουσίους. ήμασταν χαμένοι, και μάς βρήκε. ήμασταν μισητοί, και μάς ηγάπησε. Ήμασταν άδικοι, και μάς εδικαίωσε. Ήμασταν στερημένοι από έλεος, και ελεηθήκα­με. Ήμασταν αμαρτωλοί, και σωθήκαμε. Ήμασταν διασκορπισμένοι, και μάς συγ­κέντρωσε όλους μαζύ. Ήμασταν χώμα και στάχτη, και γίναμε παιδιά τού Θεού. ή­μασταν γυμνοί, και σκέπασε την γυμνότητά μας. εγίναμε, και κληρονόμοι τού Θεού, και συγκληρονόμοι τού μονογενούς Υιού του. Νά, όλα αυτά τά εχάρισε σε εμάς ο Κύ­ριός μας. τί λοιπόν να ανταποδώσωμε σε αυτόν εμείς, αγαπητοί μου;» (οσίου Εφραίμ, λόγος στην Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού).

Αδελφοί μου και πνευματικά μου παιδιά,

Μέσα σε αυτήν την ομορφιά των ημερών αυτών καλούμεθα όλοι και όλες να προσπέσωμε γονυκλινείς και με ταπείνωση και άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Ιδρυτή τής αγίας μας Εκκλησίας να μετάσχωμε σε αυτόν τον ουράνιο και επίγειο εορτασμό τής ελεύσεως και ιστορικής παρουσίας τού Χριστού στον πληγωμένο από την αμαρτία και τον θάνατο κόσμο μας. Η Γέννηση τού Σωτήρος για όλους εμάς τους χριστιανούς είναι το μέγιστο εκείνο θεανθρώπινο γεγονός πού μάς έφερε ξανά μέσα στην άκτιστη χάρη τού αγίου Τριαδικού Θεού μας και μάς εχάρισε την ελπίδα για την συγχώρηση των αμαρτιών μας και την επανένωσή μας με την ουράνια βασιλεία του. Αυτή άλλωστε η πίστη είναι και η απαραίτητη εκείνη προ­ϋπόθεση, για την άνοδό μας στον ουρανό. Άς δοξάσωμε και άς λατρεύωμε τον άγιο Τριαδικό Θεό μας, τον Πατέρα, τον Υιό και το άγιο Πνεύμα, ενωμένοι πάντοτε κατά Χριστόν και ως γνήσια μέλη του Τιμίου Σώματός του, άς τον υμνήσωμε, άς τον προσκυνήσωμε, άς τον δοξολογήσωμε και άς τον ευχαριστήσωμε διά την μεγά­λη δόξα και την άκτιστη αγάπη μέσα στην οποία μάς ωδήγησε με την θεία του Ενανθρώπηση.

Χρόνια ευλογημένα και αγιασμένα, γεμάτα από την πίστη στον Χριστό και αγάπη για την Ελλάδα μας. Με εγκάρδιες πατρικές χριστουγεννιάτικες ευχές και ευλογίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ