Παρακολουθώντας κανείς την πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη από την ηµέρα που ανέλαβε τα ηνία της Ν.∆. µέχρι και σήµερα, που διανύει τη δεύτερη θητεία του ως πρωθυπουργός, είναι βέβαιο ότι θα έχει εντοπίσει την ικανότητά του να εντοπίζει το κατάλληλο timing όταν αποφασίζει κίνηση στρατηγικής σηµασίας. Για παράδειγµα, πριν από δύο χρόνια, όταν σχεδόν η πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και εκπρόσωποι του επιχειρηµατικού κόσµου, τον προέτρεπαν να προχωρήσει στην αλλαγή του εκλογικού νόµου µε την ταυτόχρονη προσφυγή στις κάλπες, εκείνος επέµενε στη θεσµική του συνέπεια.
Εν προκειµένω, οι εξελίξεις τον δικαίωσαν, και δη στον απόλυτο βαθµό. Αφού η επιλογή του να µην αλλάξει τον εκλογικό νόµο και να εξαντλήσει την τετραετία επιβραβεύτηκε στον απόλυτο βαθµό από το εκλογικό σώµα. Η Ν.∆. όχι µόνο δεν ρίσκαρε την αυτοδυναµία της, αλλά, απεναντίας, αύξησε τα ποσοστά της, καταφέρνοντας µια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Για πολλούς (αν όχι τους περισσότερους) η συγκεκριµένη επιλογή Μητσοτάκη εµπεριείχε ένα µεγάλο ρίσκο. Ωστόσο, ο ίδιος ούτε στιγµή δεν συµµερίστηκε τη συγκεκριµένη εκτίµηση, επιµένοντας στη στρατηγική επιλογή που είχε κάνει από την πρώτη στιγµή.
«Θέλω να είµαι θεσµικά συνεπής», έλεγε σχεδόν επίµονα σε όσους τον πίεζαν να προχωρήσει σε αντίθετη πορεία.
Η εξέλιξη της ιστορίας ήρθε να τον δικαιώσει, διαψεύδοντας τους πολλούς, που προφανώς εξήγαγαν συµπεράσµατα µε όρους παρελθόντος. Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μητσοτάκης, κόντρα στο «ρεύµα», στο τέλος κερδίζει την παρτίδα, πλέον δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρακολουθούν µε µεγάλη προσοχή τις στρατηγικές του επιλογές. Άλλωστε, επιβάλλεται, από τη στιγµή που δεν µιλάµε για ένα τυχαίο γεγονός, αλλά για µια σειρά από νίκες που έχει καταγράψει από την ηµέρα που αποφάσισε να εισέλθει στο γήπεδο της πολιτικής. Για παράδειγµα, όταν έλαβε την απόφαση να καταψηφίσει την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας, εντός και εκτός Ν.∆. προεξοφλούσαν σχεδόν το πολιτικό τέλος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είναι ένας ηγέτης που ακόµα και οι αντίπαλοί του αναγνωρίζουν την ικανότητά του να εντοπίζει την αναγκαιότητα, να επιλέγει τον χρόνο και στο τέλος να κερδίζει την παρτίδα
Την ίδια ώρα, ο ίδιος θεωρούσε ότι µε την κίνησή του εναρµονιζόταν µε την πλειονότητα των Ελλήνων, που αξιολογούσαν αρνητικά τον κ. Παυλόπουλο. Από την εξέλιξη των πραγµάτων προέκυψε και πάλι ότι είχε κάνει τη σωστή (αν και αντιδηµοφιλή στο εσωτερικό της Ν.∆.) επιλογή. Στις αποφάσεις που είχαν ρίσκο εντάσσεται και εκείνη της διεκδίκησης της αρχηγίας της Ν.∆., που επίσης όµως δικαιώθηκε από το εκλογικό αποτέλεσµα. Για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός επιλέγει να επιµείνει σε µια απόφαση που έχει λάβει, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που εκδηλώνονταν από το εσωτερικό του κόµµατός του, την Εκκλησία και µια µερίδα πολιτών.
Η επίσπευση του νοµοσχεδίου για τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών, αν και θα µπορούσε να το µεταθέσει για µετά τις εκλογές, δείχνει ότι ο Μητσοτάκης, όταν πιστεύει πως κάτι είναι σωστό, αδιαφορεί για το όποιο πολιτικό κόστος, προτάσσοντας την αναγκαιότητα, από το όποιο εφήµερο αποτέλεσµα. Όπως όλα δείχνουν, θα είναι η πολλοστή φορά που θα δικαιωθεί για το ρίσκο που λαµβάνει. Ωστόσο, από κάτι τέτοιες αποφάσεις είναι αλήθεια ότι κατάφερε να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό, διευρύνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις του πολιτικού σκηνικού την επιρροή του. Πλέον, είναι ένας ηγέτης που ακόµα και οι αντίπαλοί του αναγνωρίζουν την ικανότητά του να εντοπίζει την αναγκαιότητα, να επιλέγει τον χρόνο και στο τέλος να κερδίζει την παρτίδα!
Στα πιο χαµηλά επίπεδα εντοπίζουν οι πολιτικοί παρατηρητές το πολιτικό βαροµετρικό στις σχέσεις των Μητσοτάκη – Σαµαρά. Ισως και να είναι η πρώτη φορά που οι δύο άνδρες αποφεύγουν κάθε επαφή.
Τα ραντεβού µε Μπάιντεν – Μακρόν
Μαραθώνιο επαφών εκτός Ελλάδος ξεκινά τις επόµενες ηµέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας συναντήσεις µε σειρά ξένων ηγετών. Αν και επισήµως αποφεύγεται κάθε σχόλιο επ’ αυτού, µια καλή κυβερνητική πηγή έσπευσε να µε ενηµερώσει ότι µέχρι τον Ιούνιο δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να συναντηθεί τόσο µε τον Αµερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, όσο και µε τον Γάλλο πρόεδρο, Εµανουέλ Μακρόν. Μάλιστα, µε τον πρώτο είναι πολύ πιθανόν να υπάρξει κατ’ ιδίαν συνάντηση και κατά την επικείµενη παρουσία Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Μια τέτοια προοπτική φαίνεται ότι συζητήθηκε και κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχε ο Μητσοτάκης µε τον Αµερικανό υπουργό Εξωτερικών πριν από δύο εβδοµάδες στα Χανιά. Από κει και πέρα, και σε ό,τι αφορά την πιθανότητα επίσηµης συνάντησης µε τον Γάλλο πρόεδρο, η ίδια καλή κυβερνητική πηγή άφηνε ανοικτό το ενδεχόµενο ακόµα και επίσηµης επίσκεψης του Μακρόν στην Αθήνα, πριν από τις ευρωεκλογές.
Στη χόβολη
Αν έχουν πιάσει καλά οι κεραίες µου τα φρέσκα ραδιοκύµατα, εκτός από τον Μητσοτάκη, διακρίνω και µια παγωµάρα στις σχέσεις του Αντώνη Σαµαρά µε τον Μάκη Βορίδη. Κι όταν λέω παγωµάρα, µπορεί να είµαι και σχετικά επιεικής. Ωστόσο, ο υπουργός Επικρατείας όχι µόνο δεν δείχνει να κατανοεί την πικρία του Μεσσήνιου, αλλά απεναντίας τον είδα σαν ενοχληµένο από κάτι δηλώσεις φίλων του πρώην πρωθυπουργού, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, τον προέτρεπαν να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που έχει έρθει σε πολύ δύσκολη θέση από την τροπή που έχουν λάβει τα πράγµατα στη σχέση Μητσοτάκη – Σαµαρά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Σταύρο Παπασταύρου. Βλέπετε, ο υπουργός Επικρατείας, αν και σκληρός µητσοτακικός (και συµµαθητής του πρωθυπουργού), από το ’12, είχε οικοδοµήσει µια σχέση και µε τον πρώην πρωθυπουργό, διαδραµατίζοντας και ρόλο µεσολαβητή ανάµεσα στις δύο πλευρές. Και επειδή δεν είναι από τα παιδιά που εγκαταλείπουν τόσο εύκολα τους φίλους τους, δίνει µια ιδιότυπη µάχη, µήπως και ξαναχτιστούν γέφυρες ανάµεσα στον Κυριάκο και τον πρόεδρο Αντώνη.
Κατά τις πρόσφατες εκλογές ο άνθρωπος που προσέγγισε µε απόλυτη (σχεδόν) ακρίβεια το εκλογικό αποτέλεσµα ήταν ο Αµερικανός σύµβουλος του Μητσοτάκη, Σταν Γκρίνµπεργκ. Μάλιστα, όταν έλεγε ότι η Ν.∆. θα κινηθεί πάνω από 40% και ο ΣΥΡΙΖΑ θα φλερτάρει στην περιοχή του 20%, κάποιοι χαµογελούσαν µε νόηµα. Ο ίδιος άνθρωπος τώρα και µε τα σηµερινά δεδοµένα εκτιµά ότι η Ν.∆. στις προσεχείς ευρωεκλογές θα κινηθεί στην περιοχή του 35%, χωρίς να αποκλείει και την έκπληξη προς τα πάνω.
Και µιας και αναφέρθηκα στις εκλογικές εκτιµήσεις, να σας πω ότι στο αστάθµητο δείγµα σχεδόν του συνόλου των δηµοσκοπικών εταιρειών, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κινούνται σταθερά κάτω από το 10%. Επειδή στις πρόσφατες κάλπες επιβεβαιώθηκε το αστάθµητο και όχι αυτό µε τη στάθµιση, δεν αποκλείω διπλή κηδεία τον Ιούνιο. Αλλωστε, ουδείς παραβλέπει ότι η πλειοψηφία των οµογενών φαίνεται να κινείται ολίγον νεοδηµοκρατικά.
Ένας από τους υπουργούς που δικαιώνονται από τις εξελίξεις, και πιο συγκεκριµένα από την επίσπευση του νοµοσχεδίου για τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών, κατά κοινή παραδοχή είναι ο Άκης Σκέρτσος. Η µεθοδικότητα του ανδρός σε συνδυασµό µε την αφοσίωση που δείχνει στις επιλογές του Μητσοτάκη τον καθιστούν και συµπαθή στην πλειοψηφία των Νεοδηµοκρατών. Αλλωστε, ουδείς παραβλέπει και τη συµβολή που είχε στην επικοινωνία της Ν.∆. κατά τις πρόσφατες εκλογές.
Ενας από τους γνωστούς δηµοσιογράφους της πιάτσας έχει «κλειδώσει» για να συµµετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγκεκριµένος συναντήθηκε προ ηµερών µε τον Στέφανο Κασσελάκη, δίνοντας και τυπικά τα χέρια. Η ανακοίνωση του ονόµατος του συγκεκριµένου συναδέλφου θα προκαλέσει µια κάποια έκπληξη συνολικά στην πολιτικοδηµοσιογραφική πιάτσα. Για να ξέρετε, ο απερχόµενος ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι εκ νέου υποψήφιος, αυτήν τη φορά µε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπου άκουσα ότι δύο δηµοσκόποι έχουν αρχίσει να µετρούν τις ζηµιές και τα κέρδη που θα είχε ενδεχόµενη διαγραφή Πολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ για το ηγετικό προφίλ του προέδρου Κασσελάκη
