«Ο Χριστός που σου παρουσιάσθηκε, Παύλε, επάνω στο βουνό με την μορφή της αστραπής μηνύοντάς σου την έλλαμψη της ευσεβείας και την καθαίρεση της πλάνης που θα δεχόσουν σύντομα, σου σκοτίζει μεν τα μάτια του σώματος και σου συνετίζει την ψυχή με την γνώση της αγίας Τριάδος, μέσα στην δόξα του είναι δοξασμένος».
Αγαπητοί μου,
Η τοπική μας Εκκλησία, η πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα μας, που ιδρύθηκε το 49-50 μ.Χ. στα αρχαία εκείνα και έντονα χρόνια των Φιλίππων της ελληνικής Μακεδονίας μας με τα ελληνικά γράμματα και τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, και πάλι εορτάζει με σεμνοπρέπεια και με την απαραίτητη λιτότητα λόγω της δυσκόλου περιόδου που διερχόμεθα από την ενσκήψασα πανδημία, τον Ιδρυτή της, τον άγιο απόστολο των Εθνών Παύλο, στον ιστορικό και περίλαμπρο ιερό καθεδρικό του Ναό στην πόλη της Καβάλας.
Σε αυτόν τον μέγιστο Ουρανοβάμονα Παύλο αναφέρεται και ο ύμνος που ακούσαμε προηγουμένως και στο ουράνιο άκτιστο φως που είδε ο Σαύλος στην πορεία του προς την Δαμασκό. Γράφει ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις : «Ο Σαύλος συνέχιζε να έχη απειλητικές και φονικές διαθέσεις για τους μαθητές του Κυρίου. επήγε μάλιστα στον αρχιερέα και του εζήτησε συστατικές επιστολές για τις συναγωγές στη Δαμασκό. Ήθελε να φέρη δεμένους στην Ιερουσαλήμ όποιους θα εύρισκε εκεί να ακολουθούν την οδό του Κυρίου, άνδρες και γυναίκες. Καθώς επήγαινε και επλησίαζε στην Δαμασκό, ξαφνικά τον εφώτισε μια αστραπή από τον ουρανό. Αυτός έπεσε στη γή και ήκουσε μία φωνή να τού λέγη. Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Ποιος είσαι Κύριε; Ερώτησε. Και ο Κύριος του απήντησε. Εγώ είμαι ο Ιησούς, που σύ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και πήγαινε να μπής στην πόλη εκεί θα σου πούνε τί πρέπει να κάμης. Οι άνδρες που συνώδευαν τον Σαύλο έμειναν με ανοικτό το στόμα, διότι άκουγαν την φωνή, δεν έβλεπαν όμως κανέναν. Αυτός σηκώθηκε επάνω και ενώ τα μάτια του ήταν ανοικτά, δεν έβλεπε τίποτε. οι συνοδοί του τότε τον έπιασαν από το χέρι και τον ωδήγησαν στην Δαμασκό. Τρεις ημέρες ήταν τυφλός. Στο διάστημα αυτό ούτε έφαγε ούτε ήπιε».
Και συνεχίζει ο ίδιος ο άγιος Παύλος στον λόγο του ενώπιον του βασιληά Αγρίππα : «Αυτό που έκαμα στα Ιεροσόλυμα. πολλούς από τους χριστιανούς εγώ τους έκλεισα στις φυλακές, έχοντας την σχετική εξουσιοδότηση των αρχιερέων. Και όταν τους κατεδίκαζαν σε θάνατο έδινα και εγώ καταδικαστική ψήφο. Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσα, χρησιμοποιώντας βία, να τους αναγκάσω να αρνηθούν την πίστη τους. Η μανία μου ήταν τόση μεγάλη, ώστε τους κατεδίωκα ακόμη και στις πόλεις που είναι έξω από τα όρια της χώρας. Πηγαίνοντας γι΄ αυτόν τον σκοπό στην Δαμασκό με εξουσιοδότηση και άδεια από τους αρχιερείς, είδα στον δρόμο, βασιληά μου, μέρα μεσημέρι, ένα φως από τον ουρανό, πιο λαμπρό και από τον ήλιο, να με περιβάλλη με την λάμψη του και εμένα και αυτούς που επήγαιναν μαζύ μου. Όλοι μας επέσαμε στη γη και ήκουσα μία φωνή που μου έλεγε στην εβραϊκή γλώσσα. Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Είναι οδυνηρό να κλωτσάς στα καρφιά. εγώ ερώτησα. ποιος είσαι, Κύριε; Και εκείνος απήντησε. Εγώ είμαι ο Ιησούς, που σύ τον κατάδιώκεις. Σήκω όμως και στάσου στα πόδια σου. Γι΄ αυτό σού φανερώθηκα, για να σε πάρω στην υπηρεσία μου και να σε καταστήσω μάρτυρα γι΄ αυτά που είδες και γι΄ αυτά που θα σου δείξω ακόμη. Θα σε προστατεύσω από τον λαό σου και από τους εθνικούς, στους οποίους εγώ σε στέλνω, για να ανοίξης τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του σατανά στο Θεό».
Αυτό το θαυμαστό γεγονός της μεταστροφής τού αποστόλου Παύλου από ζηλωτή Εβραίο σε Χριστιανό Απόστολο, προσδιορίζει και το μέλλον της αναδείξεώς του σε πρωτοκορυφαίο Απόστολο. Τόσο δυνατή ήταν μέσα του η αγάπη του για το Ευαγγέλιο και για τους ανθρώπους, όσο θαυμαστή ήταν και η δύναμη του αγίου Πνεύματος που είχε μέσα του, ώστε να καταφέρη με την ακλόνητη πίστη στον Χριστό να μετακινή βουνά.
Γι΄ αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον 25ο Λόγο του στην Β΄ προς τους Κορινθίους επιστολή του γράφει : «Υπέστη (ο Παύλος) ναυάγιο, για να καταπαύση το ναυάγιο της οικουμένης. Έμεινε στο βυθό ένα μερόνυχτο, για να το ανασύρη από τον βυθό της πλάνης. Εκοπίασε, για να αναπαύση τους κουρασμένους από την αμαρτία. Πληγώθηκε για να θεραπεύση τους πληγωμένους από τον σατανά. Φυλακίσθηκε για να αποφυλακίση όσους βρισκόταν στο σκοτάδι. Ἐφθασε πολλές φορές στον θάνατο, για να απαλλάξη πολλούς από φοβερούς θανάτους. Μαστιγώθηκε πέντε φορές με σαράντα παρά μία μαστιγώσεις, για να ελευθερώση από την μάστιγα του διαβόλου τους κακοποιούς. Ραβδίσθηκε, για να στηρίξη με την βακτηρία του Χριστού τους ανθρώπους. Λιθοβολήθηκε, για να μας απαλλάξη από την πέτρινη αναισθησία. Βρέθηκε στην ερημιά, για να μας βγάλη από την μοναξιά της ψυχής. Πεζοπορούσε, για να στηρίξη τους παραστρατημένους και να τους ανοίξη τον δρόμο προς τον ουρανό. Εκινδύνευσε στις πόλεις, για να μας δείξη την Άνω Πόλη. Βρέθηκε σε πείνα και σε δίψα, για να χορτάση και να ξεδιψάση τους άλλους. Γυρνούσε πτωχός και γυμνός, για να ενδύση με την στολή του Χριστού τους ασέμνους και τους ασχημονούντες. Παραδόθηκε στην μανία του όχλου, για να ελευθερώση όσους ήσαν υπό την εξουσία του σατανά. Καιγόταν, για να σβύση τα πυρφόρα βέλη του διαβόλου. Τον εκατέβασαν από κάποιο παράθυρο του τείχους, ώστε από κάτω να ανεβάση επάνω όσους είχαν πέσει χαμηλά».
Και συμπληρώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, σε μία μοναδική ομιλία του για τον άγιο απόστολο Παύλο : «Τί ήταν όμως ο Παύλος; Και ποια γλώσσα, ή μάλλον ποιες και πόσες θα μπορέσουν να παραστήσουν ακόμα και μέτρια την μέχρι θανάτου καρτερία εκείνου για χάρη του Χριστού; Αυτός καθημερινά πέθαινε, ή καλύτερα ζούσε όντας παντοτινά πεθαμένος, αφού δεν ζούσε αυτός πλέον, όπως ο ίδιος λέγει, αλλ΄ είχε μέσα του ζώντα τον Χριστό. Για την αγάπη του Χριστού όχι μόνον εθεώρησε όλα τα παρόντα σαν απομεινάρια και απορρίματα, αλλά και τα μέλλοντα τα ετοποθετούσε δεύτερα συγκρίνοντάς τα προς αυτόν επειδή λέγει. ΄είμαι πεπεισμένος, ότι ούτε ο θάνατος, ούτε η ζωή, ούτε τα παρόντα, ούτε τα μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος θα μπορέση να μας χωρίση από την αγάπη του Θεού που μας έδειξε μέσω του Ιησού Χριστού΄. Και είχε ζήλο Θεού, ώστε και να ζηλεύη εμάς με ζήλο Θεού. Και σε ποιον άλλο θα παραχωρήση τα ίσα παρά μόνο στον Πέτρο; Ποιος πάλι ήταν ως προς την ταπείνωση, άκουσε αυτόν πάλι να λέγη για τον εαυτό του. ΄εγώ είμαι ο ελάχιστος από τους Αποστόλους, τέτοιος που δεν είμαι ικανός να ονομάζωμαι απόστολος».
Με αυτές τις λίγες σκέψεις, σας καλούμε όλους και όλες στους εορτασμούς του πολιούχου και προστάτου μας αγίου Παύλου, και ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Εφέτος, λόγω των εκτάκτων συνθηκών της πανδημίας, μέσα στην οποία ζούμε όλοι οι άνθρωποι και έχομε διδαχθή και γνωρίσει πολλά πράγματα, οι εορταστικές μας εκδηλώσεις θα τελεσθούν με λιτό τρόπο στον Καθεδρικό μας Ναό. Ο ΑΡΧΙΕ-ΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ θα τελεσθή την ΚΥΡΙΑΚΗ 28η ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 το απόγευμα, ενώ λόγω των συνθηκών που επικρατούν δεν θα γίνη η ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ της ιεράς Εικόνος του. Η Ιερά Αρτοκλασία και η πανηγυρική ομιλία θα πραγματοποιηθούν έμπροσθεν του ιερού Ναού. Το πρωΐ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ 29η Ιουνίου σας προσκαλούμε στην ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ και στην ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ για την απελευθέρωση της πόλεώς μας.
Σας περιμένομε όλους και όλες. Επίσης σας γνωρίζομε ότι εφέτος, λόγω εργασιών στους αρχαιολογικούς χώρους των Φιλίππων δεν θα τελεσθή η καθιερωμένη ιερά ΑΓΡΥΠΝΙΑ.
Με εγκάρδιες πατρικές ευχές και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
