«Οι νεκροί δεν πεθαίνουν όσο τούς τιμούν οι ζωντανοί!»
Σήμερα τιμούμε τον Ήρωα Δημήτριο Τσαμκιράνη! Τον Ήρωα που απαρνήθηκε την οικογένεια του για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην αγαπημένη του πατρίδα, που θυσίασε το μέλλον του για την προάσπιση του απανταχού ελληνισμού και αφιέρωσε τις τελευταίες του ανάσες σε τούτο τον μάταιο κόσμο για την προστασία όλων εμάς, των αδερφών του Ελλήνων και Κυπρίων. Η ύψιστης θυσία που μπορεί να κάνει ένας κοινός θνητός, αγγίζοντας έτσι, την θεότητα..
Ο ήρωας Δημήτριος Τσαμκιράνης, ήταν Μακεδόνας, με καταγωγή από τις Ελευθερές Καβάλας, γεννηθείς το 1953. Ξεκίνησε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Καβάλα και στην συνέχεια τις ολοκλήρωσε με υποτροφία στις ΗΠΑ, ώσπου τον Απρίλιο του 1973 τις διέκοψε, για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία στις δυνάμεις καταδρομών, με την Β’ ΕΣΣΟ 106 Σειρά*.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 21ης Ιουλίου 1974, 15 μεταγωγικά αεροσκάφη NOR-ATLAS απογειώνονται από τη Σούδα, με προορισμό το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, για να συνδράμουν στην αποτροπή της Τουρκικής εισβολής, που με την κωδική ονομασία «ΑΤΤΙΛΑΣ 1 και 2», στόχευαν στην κατάκτηση της μεγαλονήσου.
Η Ελλάδα προδομένη, για ακόμα μια φορά, σε λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς, και η ανθρωπότητα έρμαιη στις ορέξεις των ολίγων, πολεμοχαρών δικτατόρων, έψαχνε αυτές τις στιγμές ανδρείας, τόλμης και θάρρους που θα αντιστεκόταν ως φάρος ελπίδας. Τις βρήκε στον 21χρόνο τότε Δημήτριο Τσαμκιράνη, που ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός, μαζί με άλλους 317 άνδρες, ήταν από τους πρώτους που έθεσε εθελοντικά την διαθεσιμότητα του στην πατρίδα και συμμετείχε στην επιχειρησιακή αποστολή με την κωδική ονομασία «Νίκη», που χαρακτηρίστηκε αργότερα από τον διεθνή τύπο ως «αποστολή αυτοκτονίας».
Εκείνο το μοιραίο βράδυ, στις 2 περίπου το ξημέρωμα της 22ας Ιουλίου, σε χαμηλό ύψος, σε απόλυτη σιγή ασυρμάτου και χωρίς συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών, πετώντας τυφλά στο απόλυτο σκοτάδι, από λανθασμένη και ελλιπή ενημέρωση της αεράμυνας του αεροδρομίου Λευκωσίας, τα ελληνικά αεροσκάφη εκλήφθηκαν ως εχθρικά και βλήθηκαν με αντιαεροπορικά πυρά από την Κυπριακή αεράμυνα. Το αεροσκάφος NOR-ATLAS 52-133 «ΝΙΚΗ-4», στο οποίο επέβαινε ως αρχηγός της ομάδος των καταδρομέων ο Καβαλιώτης ΔΕΑ (ΚΔ) Δημήτρης Τσαμκιράνης, χτυπημένο από φίλια και εχθρικά πυρά κατέπεσε στο λόφο της «Μακεδονίτισσας», και κόστισε τη ζωή σε 4 αεροπόρους και 29 καταδρομείς, πλην ενός, του Καταδρομέα Ζαφειρίου, ο οποίος μαρτυρικά μας περιγράφει εκείνη την νύκτα, έντρομος τις φρικαλεότητες του πολέμου. Από τους 318 άνδρες της Α’ Μοίρας Καταδρομών, 278 παρέμειναν στην Κύπρο και πολέμησαν ηρωικά τους Τούρκους εισβολείς.
Το 2008, 34 ολόκληρα χρόνια μετά, αποκαλύφθηκαν τα οστά του Δημήτρη Τσαμκιράνη και προς τιμήν του θεμελιώθηκε αυτό το επιβλητικό «μνημείο», επί δημαρχίας του κ. Χρυσανίδη, εδώ στις Ελευθερές, στον τόπο καταγωγής του και προς τιμήν του γίνεται κάθε χρόνο αγώνας δρόμου με την ονομασία «ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΕΙΑ», με την υποστήριξη της δημοτικής αρχής και της κοινωφελείς επιχείρησης Παγγαίου.
Ημέρα μνήμης σήμερα για τον Ήρωα Δημήτριο Τσαμκιράνη! Όλοι οι Καβαλιώτες, όλοι οι Έλληνες, οφείλουμε να αποτίσουμε και φέτος φόρο τιμής στον δικό μας άνθρωπο, που η δική του θυσία, του ήρωα μας στην Τραγωδία της Κύπρου μας εμπνέει πάντοτε.
Δεν ξεχνώ..
Αυτοί οι ήρωες ας μην ξεχαστούν, γιατί αυτοί οι ήρωες πάλεψαν για όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα. Υποκλινόμαστε στην θυσία τους και προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να συνεχίσουμε το έργο τους!
Τιμή και δόξα σε όσους μαχόμενοι έπεσαν την ώρα του καθήκοντος!
Δεν ξεχνώ!
