Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δείξει ότι σκοπεύει να επιτύχει τους στόχους του με κάθε μέσο, αναφέρεται σε άρθρο του Politico που υπογράφει ο François Heisbourg, ανώτερος σύμβουλος για την Ευρώπη στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών και ειδικός σύμβουλος στο Ίδρυμα Στρατηγικών Ερευνών.
«Η βασική παραδοχή εντός του ΝΑΤΟ είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα τολμήσει να χτυπήσει άμεσα τη Συμμαχία. Το άρθρο 5 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού – το οποίο ορίζει ότι οποιαδήποτε επίθεση σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ πρέπει να θεωρείται επίθεση σε όλα τα μέλη της – έχει γίνει αντιληπτό ως μια αδιαμφισβήτητη αμυντική εγγύηση που η Ρωσία δεν θα προσπαθήσει να «τεστάρει».
Το ερώτημα τώρα, μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι το εξής: Πόσο συμμερίζεται ο Πούτιν αυτό το τοτεμικό όραμα του Άρθρου 5;
Η απάντηση – που προφανώς δεν γνωρίζουμε – είναι αρκετά ανησυχητική ώστε να δικαιολογεί την επανεξέταση της στρατιωτικής και πολιτικής στάσης του ΝΑΤΟ» σημειώνεται στο άρθρο με τίτλο «Τι θα συμβεί αν ο Πούτιν επιτεθεί στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ;»
«Ας ξεκινήσουμε με όσα γνωρίζουμε για τον Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι σκοπεύει να αναδιοργανώσει το περιβάλλον ασφαλείας της ηπείρου. Είχε αρνηθεί την ύπαρξη της Ουκρανίας, μιας χώρας μεγαλύτερης από τη Γαλλία, ως κυρίαρχου κράτους ήδη από τον περασμένο Ιούλιο στο άρθρο του «σχετικά με την ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών» και τώρα ασκεί την αντίστοιχη πολιτική δια της βίας.
Όσοι υπέθεσαν ότι ο Πούτιν μπλόφαρε επειδή ο πόλεμος θα ήταν «παράλογος» τώρα βλέπουν ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το εξής: Επέλεξε ορθολογικά τον πόλεμο για να επιτύχει έναν στόχο που δεν μπορούσε να επιτευχθεί με άλλα μέσα.
Να αναμένουμε από τη Ρωσία να κάνει το ίδιο με τα δύο προσχέδια συνθηκών «περιορισμένης κυριαρχίας» που υπέβαλε τον Δεκέμβριο. Αυτά στοχεύουν να επαναφέρουν το ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας τρεις δεκαετίες πίσω στη σοβιετική εποχή και να απαγορεύσουν την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση, της οποίας η βασική προτεραιότητα ήταν να διατηρήσει την αυτοκρατορία της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρωσία του Πούτιν βρίσκεται σε διαδικασία για να αναδημιουργήσει μια αυτοκρατορία και να προωθήσει τα στρατηγικά της όρια στην καρδιά της Ευρώπης.
Η αξιοσημείωτη αλληλεγγύη της Δύσης εμπόδισε τον Πούτιν να επιτύχει αυτόν τον στόχο διπλωματικά. Τώρα, μπορούμε να περιμένουμε ότι θα το επιδιώξει με άλλα μέσα. Αν κάτι έδειξε η εισβολή στην Ουκρανία, είναι ότι ο Πούτιν εννοεί αυτά που λέει.
Στη συνέχεια, ας σημειώσουμε ότι η Ρωσία είναι μια χώρα που παίρνει στα σοβαρά τη στρατιωτική ισχύ. Εάν δεν κάνουμε επαρκείς στρατιωτικές προετοιμασίες σε καιρό ειρήνης, υπάρχει ο κίνδυνος να μην μας πάρουν στα σοβαρά όταν φτάσουμε στην πιθανότητα ενός πραγματικού πολέμου.
Και εδώ υπεισέρχεται η τοτεμική πίστη του ΝΑΤΟ στο Άρθρο 5. Εξαιτίας αυτής της πεποίθησης, τα στρατιωτικά μέτρα του ΝΑΤΟ παραμένουν ανεπαρκή απέναντι σε μια σοβαρή πρόκληση: Τα πυρηνικά όπλα, στο βάθος, και οι περιορισμένες εναλλασσόμενες δυνάμεις παρέχουν μια διαβεβαίωση και ενδεχομένως κάποιο βαθμό αποτροπής, αλλά οι συμβατικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ , ακόμη και όταν ενισχύονται, δεν είναι προσαρμοσμένες για να αμυνθούν ενάντια σε μια δύναμη όπως αυτή που δρα σήμερα εντός της Ουκρανίας και γύρω από αυτή.
Πούτιν
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Πρόεδρος Πούτιν να επιδιώξει να δοκιμάσει περαιτέρω την αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ μετά την επίθεση στην Ουκρανία. Τα προφανή μέρη από τα οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι τέτοιο είναι οι χώρες εκτός ΝΑΤΟ, αλλά κοντά στο ΝΑΤΟ – ιδίως η Σουηδία και τα στρατηγικά της σημεία στη Βαλτική Θάλασσα, όπως το νησί Γκότλαντ» αναφέρει το άρθρο του Politico.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, θα μπορούσαν επίσης να γίνουν περιορισμένες επιχειρήσεις «γκρίζας ζώνης» απευθείας κατά των χωρών του ΝΑΤΟ, οι οποίες έχουν γίνει πιο ευάλωτες ως αποτέλεσμα της επίθεσης στην Ουκρανία. Όπως επισημαίνει, η Μόσχα ελέγχει τώρα το στρατηγικής σημασίας «άνοιγμα Σουβάλκι» (Suwalki Gap), μια λεπτή γραμμή 104 χιλιομέτρων που αποτελεί τα σύνορα της Πολωνίας με την Λιθουανία και η οποία εκτείνεται μεταξύ της ρωσοκρατούμενης Λευκορωσίας και του ρωσικού θύλακα του Καλίνινγκραντ στη Βαλτική Θάλασσα.
«Η Ρουμανία, ένας στρατιωτικά αδύναμος γείτονας της Ουκρανίας, πιθανότατα θα δει σύντομα τις ρωσικές δυνάμεις να παρατάσσονται κατά μήκος των συνόρων της, σε θέση να παρέχουν υποστήριξη στη Σερβία και τη Δημοκρατία Σέρπσκα. Και καθώς η Ρωσία θα ανανεώνει τις δυνάμεις της μετά την ουκρανική εκστρατεία, ο Πούτιν θα παρακολουθεί προσεκτικά τις Ηνωμένες Πολιτείες για όποια πολιτική αλλαγή μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στη χώρα.
Τα όρια της στήριξης στο Άρθρο 5 και οι μικρές νατοϊκές δυνάμεις ήταν καλά κατανοητές κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: το ΝΑΤΟ διατήρησε μια ισχυρή αμυντική δύναμη για να αποτρέψει τους σοβιετικούς ηγέτες από το να υποκύψουν στον πειρασμό. Είναι σημαντικό να επιστρέψουμε σε μια ισχυρή στρατιωτική στάση — και γρήγορα. Καθώς οι κυρώσεις θα υπονομεύσουν την ικανότητα της Ρωσίας να συντηρεί τον πόλεμο, θα πρέπει να υποθέσει κανείς ότι ο Πούτιν θα δράσει νωρίτερα παρά αργότερα, και επομένως τα αντίμετρα πρέπει να ληφθούν σύντομα.
Τα σχέδια συνθηκών του Πούτιν και η εισβολή του στην Ουκρανία απαλλάσσουν το ΝΑΤΟ από τις μη δεσμευτικές υποχρεώσεις που συμφωνήθηκαν το 1997: Μόνιμες δυνάμεις και βάσεις τώρα μπορούν και πρέπει να δημιουργηθούν στο έδαφος των πρώην χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας» συνεχίζει ο François Heisbourg, εκτιμώντας ότι οι αμυντικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ εκεί θα πρέπει να αυξηθούν από 5.000 το 2021 σε περίπου 50.000 εγκατεστημένους στρατιώτες, και να αναβαθμιστούν από το επίπεδο ταξιαρχίας σε πλήρες στρατιωτικό σώμα.
«Σε πολιτικό επίπεδο, η Σουηδία και η Φινλανδία, θα πρέπει να επωφεληθούν από την ταχεία ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, εάν θέλουν να ενταχθούν» αναφέρει ο αρθρογράφος, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει κανένα τεχνικό εμπόδιο.
«Αυτό θα ήταν καλύτερα να γίνει πριν οι ρωσικές δυνάμεις ανακάμψουν από την εκστρατεία τους στην Ουκρανία. Αυτά τα μέτρα θα κοστίσουν και θα απαιτήσουν πολιτική ενέργεια. Αλλά είναι επείγον να γίνουν. Ο Πρόεδρος Πούτιν μας υπενθύμισε ότι οι πόλεμοι του δεν είναι ψυχροί – είναι ζεστοί» καταλήγει.
