Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι «καθοδηγεί» πλέον τη στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό προκύπτει και από την πρόσφατη απόφαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προχωρήσει στη σύσταση Εξεταστικής των πραγμάτων Επιτροπής, η οποία θα διερευνήσει τη «λίστα Πέτσα» και την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων που διενεργεί μια εταιρεία κάποιου Ζούπη.
Όπως το πάει ο Αλέξης Τσίπρας, την επόμενη φορά θα ζητήσει τη συγκρότηση Εξεταστικής προκειμένου να εξεταστούν καταγγελίες αγορανομικού περιεχομένου. Ωστόσο, δεν έχει και τόση σημασία η ουσία της κίνησης, όσο το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να υιοθετεί την τακτική που ακολουθεί εδώ και χρόνια ο Παύλος Πολάκης. Επιλέγει μακροβούτι στη λάσπη, ευελπιστώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να «χτυπήσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γιατί, από τη στιγμή που η αντιπολίτευση δεν μπορεί να επιβάλει πόρισμα, ακόμα και οι πλέον αδαείς καταλαβαίνουν ότι η συγκεκριμένη κίνηση δεν είναι ουσιαστική, αλλά εξαντλείται στις εντυπώσεις.
Ο κ. Τσίπρας έχει πειστεί ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να αποδυναμώσει τον πρωθυπουργό είναι να τον σύρει στο γήπεδό του. Να ξεκινήσει, δηλαδή, να μιλάει για λάσπη, μετατρέποντας τη Βουλή σε απέραντο λασποδρόμιο. Επί της ουσίας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και επισήμως Πολάκης, υιοθετώντας ταυτόχρονα την τακτική που εδώ και καιρό τού εισηγείται ο Θανάσης Καρτερός. Και η τακτική προβλέπει διαρκή χτυπήματα σε όλα τα μέτωπα. Από τα παιδιά του πρωθυπουργού μέχρι τον στενό κύκλο των συνεργατών του. Ενδεικτικά της λογικής που επικρατεί στην Κουμουνδούρου είναι τα άρθρα του κ. Καρτερού, ο οποίος πλέον ανοίγει διάπλατα τον δρόμο της λάσπης και της μισαλλοδοξίας στον κ. Τσίπρα.
Όσο πλησιάζουμε στον εκλογικό χρόνο, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατρέπεται σε πολιτική εκδοχή του «Documento». Προφανώς, ο κ. Τσίπρας έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κοινωνία επιζητά τη λάσπη και τον διχασμό. Θεωρεί ότι με τις λογικές Λαλιώτη θα προσεγγίσει τον μεσαίο χώρο. Η επιλογή της Κουμουνδούρου να κυλήσει στον βούρκο την πολιτική ζωή καταδεικνύει τον πανικό όσων λαμβάνουν αποφάσεις. Αυτών που έχουν πείσει τον πρώην πρωθυπουργό ότι η πλειονότητα του κόσμου αρέσκεται να βλέπει, να διαβάζει και να ακούει τον Πολάκη. Δυστυχώς, αυτή η λογική απευθύνεται σε μια μικρή μειοψηφία, που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος κινείται σε εντελώς διαφορετική τροχιά. Ο διχαστικός λόγος και οι πολιτικοί τραμπουκισμοί δεν ενδιαφέρουν τους πολλούς. Το μέτωπο του «αντί» όχι μόνο δεν συγκροτεί πλειοψηφίες, αλλά όσο περνά ο χρόνος δημιουργεί γραφικότητα σε όσους επιμένουν να το εκφράζουν.
Όσοι, λοιπόν, οδηγούν τον κ. Τσίπρα στην πρακτική του «σκληρού ροκ» απλώς τον απομακρύνουν από τον ρεαλισμό και συνάμα από κάθε ελπίδα πολιτικής ανάκαμψης. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από το σύνολο των δημοσκοπήσεων, από τις οποίες προκύπτει ότι ο αδύναμος κρίκος στην πολιτική αλυσίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο αρχηγός του.
