Στην αρχαιότητα, ο Νέστος λατρευόταν σαν θεός. Δικαίως, γιατί είναι ένα από τα πιο ρωμαλέα και όμορφα ποτάμια στην περιοχή μας, με απίστευτους μαιανδρισμούς και ένα αισθητικό δάσος που έχει παραμείνει παρθένο. Οι πηγές του είναι στη Βουλγαρία και καταλήγει στο Θρακικό Πέλαγος, χωρίζοντας τη Μακεδονία από τη Θράκη με φυσικά σύνορα.
Κάποτε, για να δεις το πιο γοητευτικό του τμήμα αρκούσε να πάρεις το τρένο από την Αλεξανδρούπολη ώς την Αθήνα. Για μια απόσταση 30-40 χιλιομέτρων οι ράγες ήταν γαντζωμένες κυριολεκτικά πάνω στο νερό, χάρις στους Γάλλους μηχανικούς που είχε φέρει ο σουλτάνος κάποτε και έκαναν το κατασκευαστικό αυτό θαύμα της εποχής. Εδώ και λίγα χρόνια, η σιδηροδρομική γραμμή από τη Δράμα ώς την Αλεξανδρούπολη δεν λειτουργεί πλέον και γίνεται οδικώς με πούλμαν μόνο για το τμήμα αυτό.
Ο λόγος είναι ότι έπρεπε αφενός να συντηρηθεί το δίκτυο, αφετέρου και οι αμαξοστοιχίες έχουν λιγοστέψει και δεν μπορούν να αναπτύξουν μεγάλες ταχύτητες. Συνεπώς, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έκρινε ότι είναι ασύμφορο να μπουν ξανά τα τρένα στις συγκεκριμένες ράγες.
Οι απίστευτοι μαιανδρισμοί του ποταμού Νέστου από ψηλά. Από το 2019, η Ελλάδα έχει χάσει ένα από τα ωραιότερα φυσιολατρικά δρομολόγια με τρένο.
Το τρένο ήταν κυριολεκτικά δίπλα στο νερό.
Ετσι, από το 2019, η Ελλάδα έχει χάσει ένα από τα ωραιότερα φυσιολατρικά δρομολόγια με τρένο που συγκρίνεται με τον οδοντωτό στα Καλάβρυτα και το τρενάκι του Πηλίου. Αλλες χώρες αξιοποιούν κάθε φυσική ομορφιά, αναπτύσσουν νέα τουριστικά προϊόντα με το τρένο που θεωρείται πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Εμείς, την ίδια ώρα, αφήνουμε να χαθεί ένα κομμάτι της Ιστορίας μας και γυρίζουμε την πλάτη σε μια ευκαιρία να δείξουμε στους επισκέπτες πόσο ασύλληπτα γοητευτική είναι η φύση μας σε μια περιοχή που αναζητεί υπαρξιακό νόημα, έσοδα και στήριξη, όπως η Θράκη.
Στρατηγικά, επικοινωνιακά, οικονομικά, από όποια άποψη και αν το δει κανείς, είναι κρίμα. Η στήλη έκανε ρεπορτάζ και φαίνεται ότι υπάρχει στη διοίκηση η πρόθεση της αναβίωσης του δρομολογίου στον Νέστο για τουριστικούς λόγους, πρακτικά όμως δεν έχει γίνει κάτι και ούτε πρόκειται στο άμεσο μέλλον. Το χειρότερο είναι ότι αρκετοί ντόπιοι που χρησιμοποιούσαν το τρένο για τη δουλειά τους –λ.χ. καθηγητές και δάσκαλοι που έμεναν στη Σταυρούπολη– τώρα είναι αναγκασμένοι να κινούνται με το αυτοκίνητο.
Η αφεντιά μου με το κουπί ανά χείρας.
Χαμένοι βγαίνουν και όσοι επαγγελματίες διοργάνωναν τουριστικές δραστηριότητες και είχαν προγράμματα που συνδύαζαν καγιάκ, κανό, τρένο και πεζοπορία. Προς το παρόν, ένας από τους ωραίους τρόπους να ανακαλύψετε τον Νέστο είναι να πεζοπορήσετε προς Σταυρούπολη με αφετηρία τη Γαλάνη ή να κάνετε μια μικρή ή μεγάλη διαδρομή με κανό πάλι από την ίδια εκκίνηση. Επέλεξα το δεύτερο και η εμπειρία είναι καταπληκτική.
Για 40 λεπτά επιβιβάζεται κανείς σε ένα διθέσιο κανό, παίρνει σύντομα μαθήματα χειρισμού για τα κουπιά από έναν ειδικό και κωπηλατεί σε ήρεμο νερό ανάμεσα σε νησίδες και μεταναστευτικά πουλιά. Η θέα είναι πανέμορφη και ο πλους σε κάνει να ερωτευτείς το ποτάμι. Η εποχή προσφέρεται γιατί ακόμα δεν κάνει πολύ κρύο και είναι ιδανικό και εντελώς ακίνδυνο και για παιδιά μικρής ηλικίας. Αυτό συμβαίνει, διότι σε αντίθεση με το καγιάκ που χρειάζεται ομαδικότητα και καλή φυσική κατάσταση, στο κανό απαιτείται μόνο ήπια προσπάθεια και κοινή λογική για να μην πέσει κανείς σε κακοτοπιές.
Μερικές από τις γαλαρίες του δρομολογίου.
Αν θέλουμε πραγματικά να λέμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας πρέπει να ταξιδεύουμε ώς τις εσχατιές της και να ανακαλύπτουμε τις ομορφιές της. Ο Νέστος είναι ένα τέτοιο μέρος…
Πηγή:www.kathimerini.gr
