“Η Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σηματοδοτεί την πεποίθηση της παγκόσμιας κοινότητας να μην ξανασυμβούν στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία που προκάλεσε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Όμως, δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν πήρε το μάθημά της και συνεχίζουν να υπάρχουν εστίες πολέμων, άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους κι άλλοι που αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Στο μεταξύ, το 1οΆρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που λέει ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα», διευρύνουν το πεδίο αναφοράς στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όμως, ακόμη και στην εξελιγμένη εποχή μας, δυστυχώς, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, κάθε άνθρωπος βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος με νόμους που μειώνουν την ατομική ελευθερία του, παραδόσεις οπισθοδρομικές, ηθικές αξίες παρωχημένες και ρατσιστικές συμπεριφορές.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι η Παγκόσμια Ημέρα μάς υπενθυμίζει, ιδίως στους θεσμικούς παράγοντες, ότι είναι επιτακτική ανάγκη να παρεμβαίνουμε δυναμικά, ώστε να βελτιώνονται οι συνθήκες των ανθρωπίνων σχέσεων, με την ανάπτυξη της αλληλοκατανόησης και της αλληλεγγύης.
