Κινητικότητα καταγράφουν στα δεξιά της Ν.∆. αυτοί που ξέρουν. Συγκεκριµένα, µαθαίνω ότι εσχάτως έχει αρχίσει µια συζήτηση, από αυτές που δεν καταλήγουν πουθενά, σε σχέση µε τη δηµιουργία ενός αµιγώς δεξιού κόµµατος. Στο πλαίσιο αυτό, ανάµεσα στα πολλά που φτάνουν στ’ αυτιά µου είναι και κάτι πληροφορίες για τη δηµιουργία ενός think tank, για κάτι δηµοσκοπικές έρευνες, για διεργασίες για τη συγκρότηση ενός σκληρά δεξιού µιντιακού οµίλου και άλλα τέτοια, που οµολογώ ότι δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος. Επίσης, µου λένε ότι ανάµεσα σε αυτούς που κινούν τα (σχετικά) νήµατα στο παρασκήνιο είναι και ο Προκόπης Παυλόπουλος, που, αφού είδε κι απόειδε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να νεκραναστηθεί πολιτικά ο Καραµανλής των καπνών, προσχώρησε στην αναγκαιότητα της δηµιουργίας ενός καθαρόαιµα δεξιού κόµµατος.
Και η ανάγκη του προέδρου Πάκη εκπορεύεται από το διαχρονικά σταθερό µίσος που τον καταλαµβάνει για τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Βλέπετε, αν και έχουν περάσει κάµποσα χρόνια, δυσκολεύεται να χωνέψει ότι ο τελευταίος τού έριξε επί δύο φορές πόρτα. Ετσι, µαζί µε κάτι άλλους πικραµένους του καραµανλισµού σκέφτηκαν µήπως και φτιάξουν (λέει) ένα δεξιό κόµµα, έχοντας ως στόχο να δυσκολέψουν τη µονοκρατορία του αρχηγού Κυριάκου. Φυσικά, στην παγκόσµια πολιτική ιστορία δεν νοείται κόµµα χωρίς αρχηγό. Εν προκειµένω, αυτό είναι πρώτο και βασικό πρόβληµα που παρατηρείται. Οτι έχουν βρει την ιδέα (γιατί, εδώ που τα λέµε, αναγκαιότητα δεν υπάρχει), αλλά δυσκολεύονται να βρουν τον αρχηγό που θα ηγηθεί ενός τέτοιου πολιτικού φορέα.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 10 Φεβρουαρίου
