Ασφαλιστικά μέτρα κατέθεσε κατά του Στρατού ο Δήμος Καβάλας για το Στρατόπεδο Ασημακοπούλου καθώς το Περιγιάλι έχει Σχέδιο Πόλης και προβλέπονται έργα από πλευράς Δήμου Καβάλας. Ο δήμαρχος Καβάλας εξήγησε από μέρος του στρατοπέδου διέρχεται δρόμος και στο χώρο της πρώην Στρατολογίας θα γίνει κόμβος. Πλην όμως ο Στρατός δεν επέτρεψε τις εργασίες.
Ο κ. Μουριάδης δήλωσε ότι «καταθέσαμε ασφαλιστικά μέτρα διότι το Περιγιάλι έχει πολεοδομικό σχέδιο που έχει εγκριθεί από το 2013 και τώρα αρχίζει να υλοποιείται με τη χάραξη των δρόμων και τις μελέτες που θα μπουν στο καινούργιο ΒΑΑ. Από αυτήν την πολεοδόμηση ένα μέρος του Στρατοπέδου Ασημακοπούλου περνάει στο Δήμο Καβάλας για να γίνουν δρόμοι. Αυτό προέκυψε όταν έγινε η πολεοδόμηση του Κωτσάλου που είχε αδειάσει πολύ πιο μπροστά από το Ασημακοπούλου κι έπρεπε να δώσει ο Στρατός εισφορά σε χρήμα και σε γη. Σε γη έδωσε, αλλά σε χρήμα δεν μπορούσε να δώσει και τότε έστειλε χαρτί η υπηρεσία που είχε δημιουργηθεί για να παρακολουθεί τις ιδιοκτησίες του Στρατού και είπε ότι δεν μπορούν να δώσουν χρήμα αλλά να πάρουμε σε γη ώστε να εφαρμοστεί το σχέδιο. Κι έτσι έγινε το σχέδιο Περιγιαλίου με τον κεντρικό δρόμο να καταργείται από μπροστά και εκεί περίπου στο Στρατοδικείο να γίνεται ένας κυκλικός κόμβος με την κίνηση να πηγαίνει από πίσω.
Αναρτήθηκαν τότε τα σχέδια. Όλοι είχαν το χρόνο να καταθέσουν ενστάσεις αλλά κανείς δεν κατέθεσε. Γράφτηκε στο Κτηματολόγιο για την ιδιοκτησία του Δήμου Καβάλας, δηλαδή τους κοινόχρηστους και ήρθε η ώρα να εφαρμόσουμε το σχέδιο».
ΑΜΑΡΤΩΛΗ
Πρόσθεσε ότι «ξεκίνησε πιο μπροστά με το βαλβιδοστάσιο μπροστά στην Στρατολογία. Για να γίνει αυτό είχε γκρεμιστεί ένα πολύ μικρό μέρος της περίφραξης του στρατοπέδου. Μας έστειλαν τότε την Αστυνομία με «εντολή» να κάνουν ακόμη και συλλήψεις. Φυσικά η Αστυνομία το χειρίστηκε πολύ διακριτικά και δεν έκανε συλλήψεις διότι ο Δήμος Καβάλας είχε κάθε νόμιμο δικαίωμα για να επέμβει.
Στην αρχή είπα να μην το τραβήξουμε πολύ. Κατέβηκα στην Αθήνα, συνάντησα τον διοικητή του ΤΕΤΑ και το επιτελείο του που λίγο- πολύ αμφισβητούσε τα πάντα. Θεωρούσαν ότι η υπηρεσία ήταν αμαρτωλή –δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό- πάντως ήταν μια υπηρεσία του Στρατού και όποια συνεννόηση γινόταν το κοινοποιούσε και στο ΤΕΤΑ. Βρήκαμε όλη την αλληλογραφία εκείνης της εποχής, τους τα στείλαμε και στη δεύτερη συνάντηση στην οποία ήταν και ένας ιδιώτης μηχανικός πολεοδόμος που μας είπε ότι η συμφωνία τότε ήταν λεόντεια υπέρ του Δήμου Καβάλας. Που δεν ήταν έτσι. Του εξηγήσαμε τι έγινε και ότι αυτοί είχαν συμφωνήσει.
Έτσι, προσφύγαμε στη Δικαιοσύνη διότι δεν βλέπω να υπάρχει σημείο συνεννόησης».
