Το καλύτερο δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν, κατά κοινή παραδοχή, η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να διεκδικήσει την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί.
Στην κοινωνία των πολιτών, η διακυβέρνηση Παπανδρέου, δυστυχώς για τον ίδιο, συνδυάζεται με την είσοδο της χώρας στα μνημόνια και τη μετέπειτα δεκαετή περιπέτεια που ακολούθησε.
Ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει ότι λίγες μέρες πριν από την έλευση της τρόικας ο τότε πρωθυπουργός περιόδευε (σχεδόν) αμέριμνος ανά την επικράτεια, δείχνοντας να μην έχει κατανοήσει τα όσα θα επακολουθούσαν.
Ακόμα και την ημέρα που ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έδειχνε σαν να το διασκεδάζει, αφού η εικόνα με τις βάρκες στο Καστελλόριζο έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό μας.
Ο ΓΑΠ υπήρξε ένας κατά κοινή παραδοχή επιπόλαιος πολιτικός, που με τις αποφάσεις του κατάφερε να εκτινάξει τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% στα ύψη. Η διακυβέρνησή του ουσιαστικά στάθηκε αφορμή να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί και να αρχίσει η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει και θα τον συνοδεύει σε κάθε βήμα του.
Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος που αποδεκάτισε την προοδευτική παράταξη έρχεται σήμερα και ζητά από τους εναπομείναντες φίλους του ΚΙΝ. ΑΛ. να τον εμπιστευτούν.
Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το 2012 μέχρι και σήμερα και μετά από μια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι του Κέντρου έχουν αποκτήσει αξιόπιστη πολιτική στέγη, και αυτή δεν είναι άλλη από τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αποτελεί δώρο για τον σημερινό πρωθυπουργό η κάθοδος Παπανδρέου και για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί με την παρουσία του γίνεται πιο ξεκάθαρο ποιοι εκπροσωπούν το δήθεν προοδευτικό μέτωπο.
Ο ΓΑΠ με το αμίμητο «Λεφτά υπάρχουν», που οδήγησε στα μνημόνια, ο Αλέξης Τσίπρας, που θα τα καταργούσε με έναν νόμο και ένα άρθρο και αντ’ αυτού ψήφισε δύο-τρία (μνημόνια), και ο Γιάνης Βαρουφάκης, που ως υπουργός της πρώτης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ λίγο έλειψε να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρώπης.
Το συγκεκριμένο πολιτικό τρίο εκ των πραγμάτων δημιουργεί αρνητικά ανακλαστικά σε μια κοινωνία που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να επιστρέψει στην περιπέτεια. Μπροστά σε αυτή τη διαμορφωμένη πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να χαίρεται με την επάνοδο του ΓΑΠ. Γιατί έτσι διευρύνει περαιτέρω την επιρροή του στην πολιτική δεξαμενή του Κέντρου.
Μάλιστα, ενόψει της απλής αναλογικής, η εικόνα των τριών που εκπροσωπούν τον προοδευτικό χώρο είναι βέβαιο ότι θα λειτουργεί υπέρ του πρωθυπουργού, ο οποίος, όπως προκύπτει από το σύνολο των ερευνών κοινής γνώμης, δείχνει να καταγράφει τεράστια απήχηση στον μεσαίο χώρο.
Και μόνο η παρουσία του Παπανδρέου σε πιο ενεργό ρόλο είναι αρκετή για να διατηρήσει και ενδεχομένως να διευρύνει την παρουσία Μητσοτάκη σε έναν πολιτικό χώρο που αναζητά αξιόπιστη εκπροσώπηση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκφραστεί από τους Τσίπρα, Παπανδρέου και Βαρουφάκη. Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά φαίνεται οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά να έχουν οφθαλμοφανές όφελος για τον ηγέτη της Κεντροδεξιάς
