Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να συγκεντρώσει την κυβερνητική διοίκηση στο Μέγαρο Μαξίμου κατά κοινή παραδοχή ήταν κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου. Ολο αυτό το διάστημα, πολλά κυβερνητικά (και όχι μόνο) στελέχη αμφισβήτησαν το «επιτελικό κράτος», με τον πρωθυπουργό να κλείνει τα αυτιά ακόμη και σε πολύ στενούς του συνεργάτες. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τα όσα έγιναν επιβραβεύουν την επιλογή του αυτή.
Πλέον, ακόμη και οι σφόδρα αντίθετοι με τη λογική της υπερσυγκέντρωσης πραγμάτων στο Μαξίμου παραδέχονται ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι αδύνατον) να υπάρξει αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας, αν στην εικόνα εμπλέκονταν πάνω από τρεις-τέσσερις άνθρωποι. Σε σχετική απόσταση από τον συγκεκριμένο πολιτικό χρόνο και κάνοντας έναν πρώτο (μίνι) απολογισμό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, αν δεν υπήρχε η συνεκτική ομάδα του Μαξίμου υπό τους Γιώργο Γεραπετρίτη, Γρηγόρη Δημητριάδη και Ακη Σκέρτσο, ενδεχομένως η πραγματικότητα να είχε διαμορφωθεί εντελώς διαφορετικά.
Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός είχε καθημερινή ενημέρωση για όλα τα θέματα που προέκυπταν έδινε τη δυνατότητα της άμεσης επίλυσής τους, χωρίς να χρειάζεται να μεσολαβούν τρίτοι και να χάνεται (χωρίς λόγο) πολύτιμος χρόνος, μέχρι να πέσει η απαιτούμενη υπογραφή. Τον έναν και πλέον χρόνο της πανδημίας το γραφείο του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη μετατράπηκε σε χώρο «παραγωγής» Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων, αλλά και αναγκαίων νομοθετικών παρεμβάσεων, που έγιναν νόμοι σε σύντομο χρόνο, κάτι που θεωρούνταν σχεδόν ακατόρθωτο με τους κυβερνητικούς χρόνους του παρελθόντος. Κακά τα ψέματα, στο Μαξίμου γινόταν όλη, μα όλη η δουλειά, με τον πρωθυπουργό να κλείνει τα αυτιά σε όσους του έλεγαν πως εμπεριείχε τεράστιο πολιτικό ρίσκο για τον ίδιο το γεγονός ότι «έβαζε» όλα τα προβλήματα στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Το αποτέλεσμα ήρθε να τον δικαιώσει και μάλιστα με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Αυτός είναι ο λόγος που ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με καλά ενημερωμένες κυβερνητικές πηγές, σκέφτεται σοβαρά να ενισχύσει τον σκληρό πυρήνα της ομάδας που διαχειρίζεται κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις.
Συγκεκριμένα, δεν αποκλείεται, όπως συνέβη στην περίπτωση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Θοδωρή Λιβάνιου, να δούμε να εισέρχονται στο Μαξίμου και νέα πρόσωπα, που θα αναλάβουν ρόλους τόσο για την πιστή τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων που θα τεθούν για τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης όσο και για τη στρατηγική που θα ακολουθηθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Το πρώτο και ενδεχομένως βασικότερο για τον κ. Μητσοτάκη είναι μέσα στην επόμενη διετία να καταφέρει, παράλληλα με τις μεταρρυθμίσεις, να ρίξει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα στην πραγματική οικονομία. Και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, δεν μπορεί παρά να έχει τον απόλυτο έλεγχο ο ίδιος.
