[ad_1]
Όλοι μας σε αυτή χώρα έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από πολιτικά χείλη διαφόρων αποχρώσεων που συμμετείχαν στην διακυβέρνηση της χώρας τον περιβόητο τίτλο τον οποίο χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την σωτηρία των τραπεζών και δεν είναι άλλος από τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας τους. Εάν ρωτήσετε κάποιον εξ αυτών τι είναι αυτός ο δείκτης πως ορίστηκε και ποια η πρακτικότητα του στο τραπεζικό σύστημα πιστέψτε με δεν υπάρχει κανείς να σας δώσει μια σοβαρή και τεκμηριωμένη απάντηση. Εάν ρωτήσετε έναν οικονομολόγο μεγάλου βεληνεκούς και αναγνωρισμένο με πτυχία και περγαμηνές να σας πει εάν γνωρίζει πως ορίστηκε το μέγεθος και το ποσοστό αυτού του δείκτη από τις κεντρικές τράπεζες πιστέψτε με δεν υπάρχει κανείς, η μόνη απάντηση που δίδεται είναι πως προήλθε δια της εμπειρικής μεθόδου παρατήρησης. Εάν αναζητήσετε σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου έρευνες μελέτες προσπάθειες οικονομολόγων να σας πουν ή να αναζητήσουν την μεθοδολογία εξεύρεσης τους πιστέψτε με δεν υπάρχει κανείς. Και το μέγα ερώτημα που τίθεται είναι ποιος και γιατί κρύβει την θεμελιώδη γνώσης λειτουργίας του χρήματος σε μια οικονομία.
Το μέγα ερώτημα που τίθεται σε ολόκληρο τον κόσμο και το οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν να απαντήσουν είναι τι ακριβώς εν τέλει είναι το χρήμα ποιος το δημιουργεί σε ποια ποσότητα και πως διατίθεται στην οικονομία; Η εύκολη απάντηση την όποια όλοι μπορεί να δώσουν τι είναι εν τέλει το χρήμα δεν είναι άλλη παρά το συναλλακτικό μέσο για την οποιαδήποτε εμπορική και οικονομική πράξη, ένα μέσο το οποίο αποφασίσαμε ως κοινωνία πως θα είναι το κοινό εργαλείο για την εξυπηρέτηση των καθημερινών μας συναλλαγών.
Όλοι μας έχουμε ακούσει την ορολογία ΑΕΠ (ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της επικράτειας. Το ΑΕΠ λοιπόν είναι η ετήσια παραγόμενη ποσότητα πραγμάτων (προϊόντα, υπηρεσίες, καταστάσεις) που παράγει-δημιουργεί ο λαός της επικράτειας για να θεραπεύει τις βλάβες από την εντροπία (entropy) μια κατάσταση που στην φύση διατελείτε συνεχώς και αδιαλείπτως . Μεγάλο μέρος του π = ΑΕΠ καταναλώνεται από τον λαό σε καθημερινή βάση καθ όλη τη διάρκεια του έτους, για να αναπληρώνει την 24ωρη καταστροφή της σωματικής δύναμης. β. Μικρό μέρος του Π = ΑΕΠ αναπληρώνει την ετήσια καταστροφή των πραγμάτων, που συνιστούν τον πλούτο. γ. Εάν περισσέψει τρίτο μέρος του Π = ΑΕΠ, επιπροστίθεται στον πραγματικό πλούτο της επικράτειας και αυτό ορίζεται ως αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ.
Σήμερα όμως θα βάλουμε ακόμη μια έννοια στην οικονομική θεωρία που δεν είναι άλλη από αυτή της τάξης και της αταξίας. Είναι η κοινή ιδιότητα σε όλα τα υλικά και άυλα αντικείμενα του κόσμου δηλαδή σε όλα τα πολύπλοκα συστήματα και έχει αριθμητικό μέγεθος την ΜΟΝΑΔΑ. ‘Όπως η ΤΑΞΗ παραβιάζεται μέσα στον κόσμο, έτσι παραβιάζεται και μέσα στα ΠΡΑΓΜΑΤΑ αλλά ακόμη και μέσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ εξ ου και οι αρρώστιες και ο θάνατος. Η ΤΑΞΗ είναι μια στιγμιαία κατάσταση, η οποία αμέσως την επόμενη στιγμή παραβιάζεται από την εντροπία (εντροπή του κόσμου – entropy). Σήμερα η φυσική επιστήμη έχει ορίσει τα ανώτερα και κατώτερα όρια της τάξης και της αταξίας με μεθόδους επιστημονικής έρευνας και η οποία αποτυπώνει πλήρως τα όρια αυτών. Αυτή η επιστήμη που σήμερα αποτυπώνει πλήρως τα όρια δεν είναι τίποτα άλλο από τον χρυσό αριθμό φ που πρώτοι ανακαλύψανε οι αρχαίοι Έλληνες και τον εφαρμόσανε σε κάθε αρχιτεκτονικό οικοδόμημα. Πρώτος διδάξας αυτής της θεωρίας ήταν ο Φειδίας ο γνωστός κατασκευαστής του Παρθενώνα εξ ου και ο εν λογω αριθμός ονοματίστηκε με το γράμμα φ.
Επίσης ένας μεγάλος ζωγράφος της αναγέννησης όπως ο Leonardo da Vinci χρησιμοποίησε αυτόν τον λόγο στα έργα ζωγραφικής του
Τα πράγματα λόγω εντροπίας, βρίσκονται διαρκώς και αδιαλείπτως σε μια από τις κατωτέρω δυο καταστάσεις του διαγράμματος. Α. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΞΟΥΣΑΣ ΑΤΑΞΙΑΣ. Μόλις τα πλάτος αταξίας γίνει Φ=1.62 φορές τα μέγεθος της τάξης, τότε το πλάτος γίνεται οριακό. Είναι η στιγμή της καταστροφής των ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ κατά την οποία η μικτή κατάσταση (ΤΑΞΗ=1 ΣΥΝ ΑΤΑΞΙΑ =1.62) ταυτίζεται με την παγκόσμια καταστροφική σταθερά Φ2= 2.62. Μόνο στα χρονικό διάστημα που το άθροισμα τάξης και αταξίας έχει μέγεθος από ΕΝΑ έως Φ2 2.62 το ΠΡΑΓΜΑ μπορεί να υφίσταται σαν τέτοιο, χωρίς να καταρρεύσει. (Παράδειγμα η αύξηση του ανθρώπινου βάρους). Β. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΙΟΥΜΕΝΗΣ ΤΑΞΗΣ. Μόλις η τάξη περιοριστεί στο χρυσό λόγο φ=0.62, το πλάτος της μείωσης (αταξία), αγγίζει το αντίστροφο της παγκόσμιας καταστροφικής σταθεράς (1/Φ) = Φ2= 0.38 και γίνεται οριακό. Αυτή είναι η στιγμή της καταστροφής των πραγμάτων. Ο άνθρωπος λόγω εντροπίας, βρίσκεται διαρκώς και αδιαλείπτως σε κατάσταση μείωσης τάξης, η οποία εκδηλώνεται με δυσφορίες, αρρώστιες, ανάγκες, επιθυμίες και Θάνατο. Μόλις η μείωση της τάξης ταυτιστεί με το αντίστροφο μέγεθος της παγκόσμιας καταστροφικής σταθεράς φ2=0.38, η ανθρώπινη οντότητα καταρρέει. Εκείνη τη στιγμή η κατάσταση του ανθρώπου έχει Λόγο φ=0.62. Μόνο στο χρονικό διάστημα που η ανθρώπινη κατάσταση έχει μέγεθος από ΕΝΑ έως φ=0,62, ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργεί σαν πλήρης άνθρωπος. (Παράδειγμα η ελάττωση του ανθρώπινου βάρους). Την αποκατάσταση της τάξης στα πράγματα και στους ανθρώπους, είναι ακριβώς αυτό, που καλείται να εξυπηρετήσει η τέχνη της οικονομίας.
Το σύνολο των πραγμάτων λειτουργεί μέσα στο συμπαντικό καθεστώς της εντροπίας (entropy), οπότε υφίσταται ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ (νομοτελειακή). Χάνει αποδοτικότητα, αναλώνεται, φθείρεται και καταστρέφεται συνεχώς και αδιαλείπτως. Η ανθρωπότητα παρατήρησε ότι τα πράγματα λειτουργούν περίπου 18 χρόνια και μετά ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ. Το ένστικτο επιβίωσης κάνει τους ανθρώπους να αυτοσυντηρούν τα πράγματα (χωρίς να το συνειδητοποιούν), οπότε η 18χρονη λειτουργία έχει ως προϋπόθεση την αυθόρμητη ετήσια αυτοσυντήρηση των πραγμάτων. Από αυτό προκύπτει ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΣΒΕΣΗ ΑΞΙΑΣ 1/18 = 0.055. Στον κατωτέρω ΠΙΝΑΚΑ, παρατηρούμε ότι σε ΕΝΙΑ (9) χρόνια αποσβένεται το μέρος της αξίας 0.38. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ακόμη και στην οικονομική θεωρία η έννοια αποσβέσεις σε επενδύσεις χρησιμοποιείται στην λογιστική επιστήμη.
Δηλαδή το μέρος της αξίας 0.38 Θα καταστρεφόταν στου ΕΝΑΤΟ ΧΡΟΝΟ, εάν δεν γινόταν αυτοσυντήρηση (επειδή ταυτίζεται με το ΚΑΤΩ ΟΡΙΟ ΑΤΑΞΙΑΣ = [Φ2 *1] = 0.38) και θα προκαλούσε παύση λειτουργίας του συνόλου των πραγμάτων, όπως δείχνω στο παρακάτω διάγραμμα.
4.ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΛΑΣΜΑ ΟΥΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Τα πράγματα (προϊόντα, υπηρεσίες, καταστάσεις) καταστρέφονται συνεχώς και αδιαλείπτως λόγω εντροπίας. Γι αυτό, το ένστικτο επιβίωσης επιβάλλει συνεχή και αδιάλειπτη θυσία, ώστε να γίνεται η αυτοσυντήρηση των πραγμάτων. Μέσα στα όρια της ΤΑΞΗΣ=1, υπάρχει ένα ελάχιστο κλάσμα Θυσίας που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν οι άνθρωποι, για να συντηρούνται τα πράγματα. Το κλάσμα αυτό γίνεται μέτρο για όλη τη Θυσία που καταβάλουν για τα υφιστάμενα, αλλά και τα πρωτόφαντα πράγματα. Επειδή τα πράγματα λειτουργούν σε ετήσιους κύκλους, το ετήσιο κλάσμα Θυσίας είναι [α]. Οπότε το ελάχιστα κλάσμα Θυσίας του 18χρονου (20 χρόνου) κύκλου, είναι Κ = [20 * α]. Στα πολύπλοκα συστήματα, στο τέλος μιας περιόδου η κατάσταση είναι ασαφής και χαώδης, οπότε μερικοί παράγοντες μπορεί να συνεχίσουν τη λειτουργία τους πέραν των 18 χρόνων. Το ελάχιστο κλάσμα Θυσίας ταυτίζεται με το ελάχιστο κλάσμα τεμάχιο, που υπάρχει στη φύση των πραγμάτων. Ταυτίζεται δηλαδή με την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΛΕΠΤΗΣ ΥΦΗΣ α = 0.0072 που διαχωρίζει την τάξη των πραγμάτων σε 1/α = 137 άφθαρτα, αναλλοίωτα, αδιαίρετα τεμάχια. Είναι από τη φύση αδύνατο, να αποφύγουν οι άνθρωποι αυτό το ελάχιστο κλάσμα Θυσίας, όσο κι αν το επιδιώκουν. Το ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΛΑΣΜΑ ΟΥΣΙΑΣ είναι η άφθαρτη, αναλλοίωτη και αδιαίρετη αξιακή παρακαταθήκη, που υπάρχει και θα δημιουργείται πάντα όσο υπάρχουν άνθρωποι. Το ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΛΑΣΜΑ ΟΥΣΙΑΣ του 18χρονου (2οχρονου) κύκλου είναι Κ =0.145 = [20 * α] = [20*0.0072] και επειδή η αξία των πραγμάτων είναι ισότιμη της Θυσίας που περιέχουν, ταυτίζεται με το ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΚΛΑΣΜΑ Κ = 0.145. Επειδή στη φύση ο ΧΡΥΣΟΣ θεωρήθηκε το πια αναλλοίωτο υλικό, καθιερώθηκε παγκοσμίως ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΧΡΥΣΟΥ τον οποίο εφαρμόζουν οι κεντρικές τράπεζες ως το ελάχιστο απόθεμα που πρέπει να έχουν προκειμένου να λειτουργούν. Δηλαδή τα αποθέματα χρυσού γίνανε το υλικό του ελάχιστου αξιακού κλάσματος επί της συνολικής αξίας = 1.38 των πραγμάτων και ονομάστηκε ΧΡΥΣΟ ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ Κ = 0.145.
Η αναγωγή αυτού του κλασματικού αποθέματος 0,145 στην μονάδα ισούται με το 0,145/1,38 = 10,5% και ταυτίζεται με τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών αυτόν που όρισε η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΙΙ για το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα όπου της γης από την λατινική Αμερική μέχρι την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας και από την Ασία μέχρι την κεντρική τράπεζα του Ζαΐρ.
Έναν δείκτη που η διαδικασία εξεύρεσης του οδήγησε σε πάνω από 200 εκατομμύρια θυσίας ανθρώπινων ψυχών δυο παγκόσμιοι πόλεμοι για να καταλήξουν οι τραπεζίτες στην συμφωνία του Bretton woods και στο ελάχιστο αξιακό απόθεμα. Εκείνο όμως που πρέπει να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε οι πάντες είναι ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών στην λειτουργία της οικονομίας στην συντήρηση των πραγμάτων και την διαδικασία δημιουργίας χρήματος που συντελεί σε αυτό. Όπως είδαμε παραπάνω μέσα στον 18χρονο κύκλο ζωής των πραγμάτων η καταστροφή που διατελείτε στη φύση ισούται με το κλάσμα 0,38/18 = 2,1% που αυτό σημαίνει πως στην παγκόσμια οικονομία ότι και να συμβεί νομοτελειακά θα υπάρξει ύφεση αυτής της τάξεως αυτό σημαίνει πως οι κεντρικές τράπεζες κάθε έτος θα πρέπει να δημιουργούν νέο χρήμα και να το διαθέτουν στην οικονομία προς συντήρηση των πραγμάτων και δεν είναι τυχαίο πως τον ιδανικό πληθωρισμό που ορίζουν οι κεντρικές τράπεζες αλλά και η ΕΚΤ είναι πλησίον και κάτω του 2% μια και έχουν δια της παρατηρήσεως φτάσει πολύ κοντά στο μοντέλο που σήμερα αποκαλύπτουμε.
https://www.ecb.europa.eu/ecb/educational/hicp/html/index.el.html
Δυστυχώς όμως σήμερα στην Ελλάδα η κεντρική τράπεζα παραβιάζει κάθε θεμελιώδη λειτουργία του χρήματος και του σκοπού που εξυπηρετεί στην οικονομία και στην συντήρηση των πραγμάτων μια και οι λαοί δεν γνωρίζουν την θεμελιώδη γνώση προσαρμογής πραγμάτων και χρήματος. Παραβιάζουν κάθε έννοια λειτουργίας του ίδιου του καταστατικού τους μια και ως θεμελιώδη αρχή έχουν την σταθερότητα των τιμών. Παραβιάζουν το εκδοτικό προνόμιο δημιουργίας χρήματος που εμείς ως λαοί τους παραχωρήσαμε και σήμερα αυτό έγινε εργαλείο επιβολής και άσκησης εξουσίας επάνω μας.
Δεν είναι τυχαίο πως κάποτε ο Ελύτης είχε πει πως η Ελλάδα για να ξανά χτιστεί χρειάζεται μια ελιά ένα αμπέλι και μια βάρκα αυτό είναι το ελάχιστο αξιακό απόθεμα που σήμερα σας αποκαλύψαμε.
Παναγιώτης Λελιάτσος,
Οικονομολόγος
Σχόλια
[ad_2]
Πηγή (δείτε όλο το άρθρο)
