90 χρόνια μετά.
Είναι τέλος Εποχής: Της καθημερινής καθοδήγησης, φιλόδοξης ενθάρυνσης, μετρημένης επιβράβευσης, καθοριστικής υποστήριξης, ενίοτε αυστηρής κριτικής, παντοτινής κατανόησης, της άνευ όρων αγάπης.
Είναι στιγμή χωρίς αγκαλιά, φιλί-αντίο στο μέτωπο, τελευταίο τρυφερό χάδι. Χωρίς τον κόσμο που θέλει να χαιρετήσει. Μοναχικά, σαν τους τελευταίους μήνες. Με θλίψη και πόνο εξ αποστάσεως.
Είναι η αγάπη στην εποχή της πανδημίας.
Είναι όμως αγάπη. Αντίο!
