H εξέγερση του Πολυτεχνείου άφησε το ανεξίτηλο στίγμα της, που παραμένει πάντα ζωντανό, που αρνείται να γίνει απλά μια ανάμνηση ή να χωρέσει σε κάποια βιβλιοθήκη ή προθήκη.
Τα αιτήματά του και η επικαιρότητά τους, οι αγώνες για τη δημοκρατία, τα κοινωνικά δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, οι αγώνες για μια ζωή που αξίζει κανείς να τη ζει, είναι που κάνει αυτή την επέτειο διαφορετική.
Οφείλουμε να θυμόμαστε τη 17 Νοέμβρη και το Πολυτεχνείο όπως και κάθε τόπο μαρτυρίου και αντίστασης.
Μέσα στην πολύπλευρη οικονομική και αξιακή κρίση που ζούμε σήμερα, νοσταλγοί και κήρυκες του αυταρχισμού και της ιστορικής λήθης κάνουν πάλι δυναμικά την εμφάνισή τους, και είναι αναγκαίο όσο ποτέ να θυμόμαστε τον αντιδικτατορικό αγώνα, όπου προεξάρχει η εξέγερση του Πολυτεχνείου και να συνεχίσουμε τον αγώνα στο δρόμο που χαράχθηκε ανεξίτηλα τότε.
Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι να αγωνιζόμαστε για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενεών.
